"Biz" duygusu yaratmaya çok hevesli olduğum uzak yıllarımda, insanları azınlıklar ve çoğunluklar diye ikiye ayırırdım. Azınlıklara ayrı bir sevgim vardı, zira çok katkılarını gördüm. Albenileri fazlaydı bana göre. Sonra galiba bir kaç tokat yedim ben. Sen akıllı bir kıza benziyorsun, neden azınlık oldun, demişti çok kitap okumuş bir bey bana. Çünkü dedim böyle, çünkü dedim şöyle. Peki siz çoğunluk musunuz? Acaba bana ne cevap vermişti?
Gençliğimi garipsedim şu an, ama o zamanlar anlıyordum, sindiriyordum, çünkü dünyanın tüm doğruları benden soruluyordu.
Zamanla her iki grupta da değişimli dönüşümlü olarak bulundum, durum aynı, değişik bir şey yok. Eğer azınlıksan, problemsiz bir şekilde kendi azınlığını üretebiliyorsun. Azınlığın içinde çoğunluk oluyorsun. Çoğunluklar için de durum aynı. Son mertebede ise hep bir tekrar söz konusu: Grupların içeriği dinamik bir akımla yer değiştirirken, isimler kalıyor. Mesela Ayşe'ler Ali' lerin küçük evine, Ali'ler Ayşe'lerin büyük evine taşınıyor. Sonra yine geri taşınma zamanı geliyor. Bu yüzdendir ki, eğer büyük A'daysam küçük A hakkında ve küçük A'daysam büyük A hakkında insani (bu klavyenin şapkalı i'si yok) konuşmaya dikkat, özen ve her türlü titizlik göstermeye çalışıyorum. Yani A oldum deme, A da olursun. Bazen çok abartıyorum, bazen unutuyorum, bakmışım vıdı vıdı kendimi kaybetmiş bir halde atıp tutuyorum. Bu durumların sonunda istisnasız her daim günümü gördüğüm için kendimi kınayamıyorum. Çalışmalarım devam ediyor.
Ayrıca bugün Dünya Dünya Günü. Kutlu olsun çoktan. Günün önemine uysun diye ökolojik ayakizimi örçtürdüm. Hem esefler içinde kaldım hem de test sayfasından azar işittim. Eğer şu anda nefes alan tüm insanlar benim gibi yaşasaymış, bize iki buçuk dünya lazımmış. Daha doğrusu, ben dünyanın keyfini çıkarayım derken, nereden aldığım gayet meçhul bir dünyalar kredisi de kullanıyormuşum. Kendimle çok ciddi konuştum. Hedef belirledim. Yine yarım dünya insanı olacağım. Verdiğim sözü tutarım.
Ve bunları severek yazdım.
Şimdi bir başlık bulayım. Of ki ne of.
