Ancak, huysuz insanların inadı var. İnat, bazen hayat kurtarabilir. Bu olumlu.
İkisinin de bir çok huyu aynı. Sonradan farkettim. Zor insanlar. Çizgileri çok keskin. Siyah beyazları belirgin. Arada kaldıklarında, susuyorlar. Ama bu da bir çizgi işte. Neticede kendi çizgileri. Çektirtmiyor, çekiyorlar.
Hak belledikleri yolda yalnız giden insanlar bunlar. Sağlıklı gitsinler de gerisi pek umurumda değil. Sonuçta benim için manevi katılım mümkün. Birinin hem zaten elini tutabiliyorum. Tabii ki böyle düşlememiştim. İnsan düşlerken büyüyemiyor. Ayrıca, düşlediğin kadarsan yandın demektir.
